Sokół wędrowny - PGE EC Lublin - 2023

Opis i film z powyższego spotkania:
Wrotka spokojnie czesała się w budce, kiedy Czart bezceremonialnie wparował do środka. Miłe przywitanie, pogaduszki - i jedno i drugie miało coś do przekazania. Potem ciepłe pożegnanie, ostatnie spojrzenie z progu i młody wybył, zatoczywszy popisowe kółko przed swoją wybranką. Wrotka oczywiście śledziła jego lot - widziała go najpierw w oknie, potem przyglądała się z progu. Poleciała po kilku chwilach w dół za komin.

Może dlatego, że wczoraj Wrotka miała dzień poza domem, dziś wpadła na jeszcze jedną, niezbyt długą wizytę. Czarta z naszej perspektywy widać nie było, ale do kogo innego mogła tyle rozprawiać po wylądowaniu? Gdy emocje opadły przeszła na róg podestu i zgrabnym podskokiem wspięła się na daszek. Pozostała tam przez niemal dziesięć minut, po których odleciała za czymś, co wypatrzyła za kamerą zewnętrzną.
Skrót wizyty (na którym niewiele widać).

6:36
Wrotka przyleciała pod okno budki z ciokaniem. Po minucie przeniosła się na róg barierki, cioknęła jeszcze raz i drugi. Potem już siedziała i czekała aż do odlotu o 6:59. 


8:16
Wrotka ponownie zjawiła się przed oknem nawołując. Zaraz wskoczyła na próg, kilka minut poświęciła na porządkowanie swojego puszystego płaszczyka   


Potem kolejne minuty spędziła w środku - trochę dumała pod ścianą, trochę dołkowała. Zaczęła znowu to, w czym jest mistrzynią - czyli sypanie wałów.
 


Poleciała z rogu barierki po półgodzinnym pobycie (8:46) 

Jeśli ktoś lubi zagadki to na lubelskim podglądzie można się czasem pobawić w detektywa. Na przykład dziś o 10:35 na rogu podestu usiadł sokół. Widać nie było go w ogóle, tylko delikatny cień pomiędzy kropkami na kamerze (i to głównie gdy się poruszał), więc o identyfikację można się pokusić jedynie na podstawie kilku słów przez niego wypowiedzianych. Już sugeruję rodzaj męski, bo bardziej skłaniam się ku stwierdzeniu, że był to Czart. Osobnik ten odleciał o 10:39, a przynajmniej wtedy coś ciemniejszego mignęło przed kamerą.

Następna wizyta już bez tajemnic. Od 10:42 do 10:48 w domu urzędowała Wrotka.
 

Nawet gdyby do budki nie wchodziła, miała tak dużo do powiedzenia, że przy takim materiale do rozpoznania głosu problemu z ustaleniem tożsamości by nie było. Zapewne Czart daleko nie odleciał (o ile moja teoria ma potwierdzenie w rzeczywistości).
 

Brudna kamera w połączeniu ze świecącym w nią słońcem nie sprzyja obserwacji.

Akurat tuż przed 11 byłem na łączce. Ktoś siedział na progu budki.

 

Jeżeli to była Wrotka to z pewnością Czart kręcił kółka wokół komina

 

Po chwili wzniósł się wysoko i odleciał w stronę słońca

 

Czart rzadziej bywa w domu, w przeciwieństwie do Wrotki, która wstąpiła do gniazda znów o godz. 12:43. A gdy ona zajmowała się tym...
 

...my poszukiwaliśmy naszych ulubieńców na kominowych konstrukcjach. I pierwszy ujrzany sokół to właśnie Wrotka odlatująca z barierki (według czasu zapisowego nastąpiło to o godz. 12:52). Zatoczyła na niebie nieco powyginaną ósemkę i usiadła nad budką, na górnej galerii. Wybór miejsca nie był przypadkowy, bo ktoś już tam na nią czekał.
 

Wystarczyło na kilka sekund odłożyć lornetkę, by przy kolejnym spojrzeniu odkryć, że sokoły zdążyły już się miejscami przetasować.
 

Miło się zapewne razem siedziało (a jak miło się na to patrzyło!), ale długo to trwać nie mogło. Być może Wrotka dała młodemu do zrozumienia, że powoli robi się głodna, albo on sam uznał, że już czas zainteresować się obiadem więc ruszył zdecydowanym lotem w obranym wcześniej kierunku.
 

Niemal dwie godziny czekała Wrotka na powrót samczyka. Wypatrywała go ze swej poręczy, może nawet śledziła jego poczynania. Wzrok z tego kierunku odrywała tylko czasami, by przeczesać piórka, rozciągnąć skrzydła i łapki, sprawdzić czy nic interesującego nie dzieje się na niższych podestach.


Wreszcie około godz. 15:00 ludzkiego czasu Czart powrócił z łowów. Stołówkę znalazł na tej samej wysokości, na której czekała Wrotka, lecz po drugiej stronie komina. Ona głośno go przywitała i przefrunęła na brzeg podestu, który wybrał.
 

Stamtąd doglądała jak Czart szykuje ich wspólny obiad, pozwoliła mu zjeść, a on szlachetnie odstąpił jej resztę łupu. Wyczyścił dziób i odleciał na niedaleki balkon. Kiedy zdecydowaliśmy zakończyć dzisiejsze obserwacje, Wrotka jeszcze konsumowała swoją porcję.

 

Dziś pierwszy pokazał się Czart - 0 7.04 wylądował na daszku i schował się po jego prawej stronie. Po ok. półtorej minucie wyłonił się i głośno powitał Wrotkę, która przyleciała na barierkę. Kiedy zachęcona Wrotka wpadła ciokając do budki, nasz żartowniś dał nogę i zostawił zdezorientowaną Wrotkę samą  .

 

Wrotka jeszcze chwilę na niego czekała, potem wskoczyła na próg, skąd rozglądała się za gagatkiem.

Uznała w końcu, że ze spotkania nici, więc oddała się błogiej bezczynności. Czasem, jakby od niechcenia, skubała piórka i łapki, a przede wszystkim lustrowała okolicę.
Przerywnikiem był prawdopodobny przelot Czarta w pobliżu budki o 7.50. Wrotka wówczas ożywiła się i już kierowała się do budki, gdy Czart znów wywinął numer i do budki nie zajrzał  .

 

Wrotka wróciła więc do toalety, obserwacji, rozciągała też nóżki.
O 9.25 przeniosła się na róg barierki i po niemal dwóch minutach przeskoczyła na daszek. Przemieszczała się raz bliżej komina, raz na sam jego skraj, skąd odleciała o 10.11  .
 

Oho, ktoś tu mocno podpadł. Czyżby Czart przesadził z zabawą w uniki? Bardzo jestem ciekawa, co tak zdenerwowało naszą Wrotkę.

Rano powiało optymizmem. Skruszony Czart (nie sądzę, by sam Czart rzeczywiście czuł skruchę, ale pasuje do narracji) około 6:30 przez jakieś trzy minuty nawoływał Wrotkę z barierki. O 6:34 wypatrzył coś wysoko nad kominem, w związku z czym odleciał... w dół. Na pewno jest w tym sokola logika.


I to by było na tyle jeśli chodzi o obietnicę poprawy, bo następnej okazji, czyli półtoragodzinnego wyczekiwania Wrotki w budce, już nie wykorzystał. A był blisko, bo Wrotka o 7:00 wpadła zwinnym skokiem na próg mocno rozgadana. Niestety jej partner zagubił się w akcji, więc po 10 minutach przeniosła swą uwagę na budkowe ściany i kąty, dołek i kamyki. Po wszystkim wyszła na barierkę, rzuciła okiem na krajobraz za kominem i chyba odnalazła tam gagatka, bo pomału wycofała się do budki. I dalej czekała.
O 7:55 pojawiło się światełko w tunelu, bo nasz samczyk pokazał się w powietrzu i Wrotce i nam, przelatując kilka razy przed i pod okienkiem Wrotki.


Po tym występie Wrotka zmieniła punkt obserwacyjny na barierkę. I tym razem młody wygrał, Wrotka poleciała za nim o 8:33 - o 8:32:57 przemknął pod kratą, z której mu się przyglądała.