Tak się fatalnie składa, że w tym roku odszedł również Pan Grzegorz Dzik. Jeden z pionierów polskiego sokolnictwa i ten, któremu zawdzięczamy Franka. Pana Dzika nie poznałam, ale słyszałam jakim był gawędziarzem i jak pięknie potrafił opowiadać o sokołach. Jur kiedyś mówił o takim spotkaniu z nim, jak słuchali jego opowieści i cytując Jura,  może niedosłownie,, słuchaliśmy Go z otwartymi  gębami i tych opowieści było nam ciągle mało,,
Jak już tu wspominano-Franek, sokolenia, obserwacje na  wielu z nas odcisnęło swoje piętno- pozytywne oczywiście. Poszerzyliśmy swoją wiedzę, zawarliśmy nowe znajomości, czasami przyjaźnie i wyobrażam to sobie tak, że gdzieś tam teraz Franek siedzi na rękawicy u Pana Grzegorza Dzika z zadowoleniem, uśmiechem... Zostawili po sobie wspaniałe wspomnienia i dziedzictwo.
 

Dzisiaj mija tydzień od znalezienia Franka, ale wciąż nie mogę się przyzwyczaić do jego braku. Sam dołączyłem tutaj w 2022, gdy w lokalnych wiadomościach przeczytałem radosne wieści o znalezieniu Varso całego i żywego. Sokoły potraktowałem jako ciekawostkę, stwierdziłem że skoro była aż taka akcja poszukiwawcza to pewnie są kamerki - tak dotarłem na Peregrinusa. "Franek" to był pierwszy napis jaki zobaczyłem po wejściu na portal, nie miałem jeszcze świadomości jakie wspaniałe stworzenie dane mi było oglądać przez internet. Z czasem coraz więcej się o nim dowiadywałem, całą jego historię, która już w tym wątku została opowiedziana. Wcześniej zawsze się denerwowałem na rezygnację przez miasto ze stosowania fajerwerków na imprezach czy zakazy używania ich w centrum podczas nowego roku. Franek w szczególności był tym sokołem, który zmienił mój sposób patrzenia. W nowy rok patrzyłem na te fajerwerki i tylko sobie myślałem "Mam nadzieję, że Frankowi i innym naszym sokołom nic nie będzie". Pamiętam jak oglądałem na YT nagrane transmisje z telewizji o sokołach z PKiN, te "ogólne" czy kiedy był news o Franku, który zaopiekował się Pegazem i Skalskim. Albo jego przygody ze Skalskim, Gigą i walki o jajka. Uwielbiałem patrzeć razem z nim na miasto przez kamerkę numer 3. Wiedziałem, że jest już wiekowy i większość życia już przeżył. W żaden sposób nie ułatwiło to przeżycia tych smutnych wieści. Każdy tutaj go uwielbiał, bo Franek był po prostu niesamowity. Wszystkie sokoły są wspaniałe, ale Franek był tym najbardziej wyjątkowym. Teraz dołączył do Iskierki. Chociaż jestem tu relatywnie nowy, to bez niego mam wrażenie, że skończyła się pewna epoka. Żegnaj Franku, bardzo Ciebie tutaj brak.


PS: Po tych dwóch latach spędzonych wśród Was wszystkich, to wydarzenie zmotywowało mnie, żeby pierwszy raz pojawić się na obserwacji pod PKiN. W tym miejscu jeszcze chciałbym podziękować wszystkim za ciepłe przyjęcie i tidze za to małe frankowe piórko. To naprawdę wspaniałe mieć pamiątkę po takim wyjątkowym sokole. Na razie oprawione w tanią ramkę z Allegro z odręcznym napisem, ale najważniejsze że całe i zabezpieczone. Mam nadzieję później znaleźć czas na zrobienie czegoś ładniejszego. Stoi na półce w salonie: 

Pamięci Franka.

Jest najlepszym sokołem wędrownym, 
najlepszy ojciec,
Odwieczna legenda Warszawy,
król warszawski.

2CD
Franek
（2008-2024）
 

Na pamiątkę Franek namalowałam ten obraz 

Drogi Franek
 
Zamieszczam jego rysunki w zastępstwie mojej koleżanki YaYa, która jest fanką rodziny PKiN. Dowiedzieliśmy się o nich w zeszłym roku dzięki filmikowi Skalskiego, w którym walczy z rodzicami o wyklucie jajek i wychowanie dzieci.Szkoda, że Skalski odszedł, a wielka kariera Franka dobiegła końca. Mam nadzieję, że w niebie będą się dobrze dogadywać.