Sokół wędrowny w Polsce - różne obserwacje

Podobnie jak w piątek, 20 listopada. pojawiłam się na trochę w pobliżu kompleksu oliwskich biurowców, by pogapić się na Olivia Star i otaczające go budynki. Z nadzieją, oczywiście, na wypatrzenie sokoła. Dzisiejsza obserwacja była bardziej stacjonarna, z drugiej strony al. Grunwaldzkiej, po skosie od północnej strony zabudowań.



Poprzednio stałam tam, gdzie na pierwszym zdjęciu są kontenery placu budowy (z prawej strony) oraz z lewej strony kompleksu biurowców, bliżej Hali Olivii.
Przejrzałam wszystkie krawędzie najwyższej wieży kompleksu widoczne z "mojej" strony (plus obie anteny na jej szczycie), dachy niższych biurowców oraz dachy budynków mieszkalnych naprzeciwko mnie. Niestety bez skutku. W pobliżu latały jedynie mewy i krukowate. Nie było nawet gołębi. Może następnym razem się uda...

27.11.2020 na chwileczkę na Pomorzu zawitała FF Terka , mało czasu miała ale znalazła go trochę na spotkanie pod kominem .
Spotkałyśmy się o godz. 8.00 , nawet słońca trochę było , ale sokoły tym razem nas zawiodły . Sprawdziłyśmy dla świętego spokoju K1, tam ..Kunie,, dalej wykonywały jakieś prace . Dla mnie brak sokołów zrekompensowało towarzystwo Terki , która jest sokolim gawędziarzem i na ten temat może mówić i bez końca i ciekawie. 2 godz. razem i nawet dobrze nie poplotkowałyśmy
Kilka dni później zawitałam pod komin , była para . Czyżby wcześniej przestraszyła się inspekcji ? Szukamy sokołów z lupą




Dzisiaj , kilka minut po godz. 8.00 zastałam sokoła przy świeżym łupie, jak sądzę po tym jak fruwały wyrywane pióra. Poza tym na lewo widać spory kawał jakiejś resztki , której nie było 2 dni temu. Świeża zdobycz też nie wyglądała skromnie.

Ok. 9.15 następny podjazd pod komin w nadziei na drugiego sokoła. Dalej tylko jeden , blisko łupu, ale ,,przytulony,, do ściany komina. Po chwili podchodzi do solidnych resztek i od niechcenia zaczyna powoli znowu jeść.
I godz. ok.11 . Są dwa , na swoich miejscówkach i oba wyglądają na obżarte. Tylko nie rozumiem dlaczego nie siedzą od zawietrznej .

Zazamcze godz. 11.30, na kominie ciepłowni dwa osobniki sokoła wędrownego.
Godz. 13.30 jeden osobnik sokoła wędrownego. Zdjęcia z godz. 13.30

Słupsk 13.12.2020.
Obiecałam sobie , że teraz pod komin pojadę jak chociaż jeden promyk słońca przebije się przez ołowiane chmury.
Ale dzisiaj zobaczyłam obserwację na żywo ze słonecznego Wałbrzycha , pozazdrościłam widoku sokołów i nie wytrzymałam Pod kominem od razu dało się zauważyć jednego sokoła, prawdopodobnie samca. Siedział na eksponowanym , dobrze widocznym miejscu. Swoim zachowaniem , spoglądaniem w górę w określonym kierunku naprowadził mnie na ślad drugiego . Już bardziej ukrytego między urządzeniami na kominie . Czy to ten sam , który nie ma parcia na szkło i najczęściej pokazuje kuper ? Zachmurzenie to wiadomo, zaczęło też mżyć , sokoły tylko od czasu do czasu coś do siebie ,,zagadują,, oczy nacieszyłam i do domu ogrzać swój kuper .




A takie było ich dzisiejsze rozmieszczenie na kominie

Słupsk K2 19.12.2020

Dzisiaj po komin jechałam na sokolim głodzie , w czwartek 17.12 nie zastałam żadnego sokoła . Był płacz i zębów zgrzytanie. Zimno , ale słońce się przedarło przez chmury i sokół na kominie od strony południowej . Już jest dobrze i ulga . Było przez jakiś czas zwyczajnie. Siedział grzecznie i pozował . Postanowiłam sprawdzić zwyczajową północną stronę komina . I była również moja nieśmiała . Musiałam ją obchodzić , żeby chociaż trochę jej profil uchwycić . Jak zwykle odwrócona dziobem do komina



Powrót na poprzednią pozycję i....... koniec spokoju . Sokoły , najpierw ten od południa zaczęły wynagradzać mi ostatnią nieobecność . Długo mogłabym pisać jak to było , ale oszczędzę zainteresowanym Foty nie po kolei . Każda z nich to inna pozycja sokoła na kominie , latały , lądowały , ganiały się i polowanie było udane . Czego chcieć więcej ?
Do biegu , gotowi .... Start. Już z innej drabinki , niż na początku Po tym starcie Killer , chyba tak go będę nazywać , poleciał z szybko schwytanym łupem na drugą część komina . Miałam już tam jechać , kiedy wrócił i znowu przysiadł na chwilkę . Z tego miejsca ponowny start i znowu powrót ze zdobyczą , którą sam się zajął

Tu po posiłku . Krótki filmik w nast. poście ( No niestety , będzie następny ) i chyba wdzięczna albo usatysfakcjonowana dołączyła do niego Pani .

Słupsk 19.12.2020. C.D.
Po posiłku i krótkiej sjeście było trochę wspólnego oblatywania komina . No nie udało mi się ich inaczej wspólnie złapać





No i posiłek Killera

I coś z lotów

Gdańsk - nowa sokola miejscówka - komin Siarkopolu
Od pewnego czasu nosiłam się z zamiarem dokładniejszego przyjrzenia się kominowi Siarkopolu na gdańskiej Przeróbce, mijanemu przeze mnie w drodze na Westerplatte czy do Twierdzy Wisłoujście. Dziś wybrałam się obejrzeć go od strony ul. Pokładowej, która ma być wkrótce wchłonięta przez gdański port.
www.google.com/maps/@54.392731,18.682895...7i13312!8i6656?hl=PL
Chciałam zobaczyć, czy nie ma tam śladów pobytu jakiegoś drapola w postaci znanych nam zabieleń. Zaczęłam ogląd komina od góry i od razu... ujrzałam sokoła!!! Nie liczyłam na taką niespodziankę, z wrażenia trzęsły mi się ręce... Upierzenie i wielkość obserwowanego osobnika wskazywałoby na dorosłą samiczkę Sokół siedział cały czas w jednym miejscu, czasem czyścił piórka, przeciągnął się i na chwilę obrócił tyłem. Przejrzałam dość uważnie pozostałą część komina od dostępnej mi strony z nadzieją wypatrzenia drugiego sokoła, ale był tylko jeden. I tak, tym dzisiejszym "odkryciem", zrobiłam sobie najlepszy z możliwych prezent na Święta!
Zdjęcia są, jakie są, ale zarys sokoła widać

Wrocław Zespół Elekrociepłowni Kogeneracja S.A. druga obserwacja sokoła wędrownego.

Nowy rok 2021 rozpoczął się mgliście we Wrocławiu, zastanawiałam się w drodze pod komin po co tam jadę. Starałam się ustawić od strony nigdy nie obserwowanej czyli wschodniej, najbliżej jak to możliwe od komina. Po wstępnym rozeznaniu elewacji szybko można było zauważyć miejsce ponad którym może być stale rezydujący ptak. Jakieś 10 minut nic się nie działo, zmieniałam lornetkę na foto jako nieco lepszy zoom i nagle widzę postać ptaka.



Ręce zaczęły mi się trząść, kolejne zdjęcia nie wychodziły bardziej ostre, niech będzie krótki filmik



Z powrotem biorę lornetkę aby degustować spotkanie, zwłaszcza że mam wrażenie że mi się przygląda . Nagle zryw, krótkie pikowanie, kółeczko wokół komina i zasiada gdzieś z drugiej strony od Odry. Nie ma co czekać. Opuszczam Nadodrze i przemieszczam się przez most na wyspę Kępę Mieszczańską.



W momencie gdy parkuję w dogodnym miejscu, widzę że coś przelatuje na drugą stronę komina. Jednak nie poddaje się i szukam na żelastwie czy nie ukryty jest innym osobnik. Krótko nic za chwilę z lewej strony widać ruch, głowa ptasia która nad czymś pracuje (może pióruje zdobycz ).



Robiło się coraz bardziej ciemno, nie było już sensu przemieszczać się tam gdzie pierwszy raz obserwowałam sokołowatego latem 2020 roku. Ale jest trop i rozpracowany plan sytuacyjny

Dzisiaj pojechałem na łączkę na Wrotkowie. Nic się nie działo to co robić? Zobaczymy co na drugim kominie. Byłem tam kilka razy ale bez efektów.
Niewiele sobie obiecywałem ale czemu nie sprawdzić?



I tak patrzę i tak patrzę a tu coś siedzi na żelastwie



No to zbliżenie i radocha





Tylko po dłuższej obserwacji kogoś mi przypomina







Wygląda zupełnie jak Wrotka
Ma do tego komina jakieś 4 kilometry. Dla niej to rzut beretem. A może jednak inny sokół ?

06.01.2021r. GDAŃSK OLIWA - BUDYNEK OLIVIA STAR

Pochmurno, mglisto i dżdżysto, ale...
... obejrzałam budynek z lornetką metr po metrze, z każdej strony, dookoła (zielone gwiazdki to punkty obserwacji).



Zaczęłam od frontu (od Al. Grunwaldzkiej) i nic. No to w bok, na parking przy Halii Olivia. I tu na pierwszy rzut oka też nic, na drugi rzut oka kamera się kamuflowała i dla chcącego wyglądała nawet jak sokół, na trzeci rzut oka - kolce.





Ruszam na tyły budynku. I tu fajnie (pod kątem konstrukcyjnym) wystaje z boku budynku reklama świetlna zamontowana na elewacji - tu sokół miałby gdzie siedzieć (bo większość elewacji to szklana tafla), ale nic wśród stalowych stelaży nie przykuło mojej uwagi.

No to ostatnia szansa, drugi bok budynku. Tam są już mi znane pobielenia, ale ale, dziś jest "coś" jeszcze...





Widoczność słaba, kąt widzenia niewłaściwy, zmieniam miejscówkę na wprost i ta daaaammmmm - JEST SOKÓŁ !





Co prawda mogłam podziwiać tylko sokole plecki, bo tak siedział i machał głową na boki, od czasu do czasu spoglądając w tył (na mnie, ha ha ). Swoją obecnością sprawił mi wielką radość!