SŁUPSK
Pod kominem, tfu, pod kominami w Słupsku jestem baaaardzo często. W słońcu i deszczu, bywa, że o głodzie i chłodzie. Bo pogoda ostatnio również nie sprzyja podglądaniu sokołów. Bardzo często występują przelotne deszcze. Sokoły mnie nie oszczędzają, nie przesiadują na jednym kominie Mam do obejrzenia zawsze najpierw jeden z każdej strony i w te pędy następny. Także trochę szacunku proszę
A że nie dzieje się nic spektakularnego nie ma potrzeby pisać ( czytaj zanudzać) codziennie. No i dochodzi zażenowanie jakością materiału fotograficznego . Poza tym moje obserwacje ograniczały się do godzin popołudniowych. Ostatnia obserwacja dotyczyła K2 , o czym nie wspomniałam. Tym razem, również na K2 01.09.2020 jednak po raz pierwszy zaobserwowałam parę. Foty wykonane ok. godz. 18.


Tu ledwie widoczny na prawym wsporniku anteny

C.D.N .Muszę przerwać na chwilę

Słupsk C.D.

Dzisiaj , t.j. 0509. wybrałam się ok. 7.30 mając nadzieję na zaobserwowanie, wspominanych przez doświadczonych FF, jesiennych toków. Od razu jadę na K2 i niespodzianka . Obejrzany komin z każdej strony wydaje się pusty. Zawracam , bo bliżej miałam K1 i na poręczy najwyższej galerii widzę sokoła. Lornetka i jakbym widziała Werwę. To wielogodzinne wpatrywanie się w nią pozwoliło mi chyba rozpoznać sygnały w postawie sokoła . Może tak , a może łut szczęścia , ale rzeczywiście sokół startuje . Widziałam 4 rajdy. A każdy w jakimś niezrozumiałym dla mnie schemacie : Po powrocie na pusto , lądowanie na najwyższej galerii z prawej strony, dreptanie po podeście poza zasięg wzroku i po chwili wylot z poziomu niższej galerii od lewej strony.
Opinie i wyjaśnienia mile widziane co do tej techniki polowania.
Ostatecznie powrót z łupem i śniadanie . Wkoło cisza , drugiego chętnego nie widać , czyli z toków raczej nici. Ale i tak jest bardzo dobrze , bo w końcu sobie pooglądałam latającego dłużej sokoła , a tego mi bardzo brakuje , żeby móc sobie wdrukować dobrze jego sylwetkę i rozpoznawać go bezbłędnie w locie , z czym mam często problem.
Po czwartym, udanym wylocie i posiłku przelocik poniżej galerii , nawet czyszczenie dzioba zaobserwowałam . Jak na podglądach , jakość pomijam
Sjesta , cisza, bezruch . Kark boli od długiego spoglądania w górę, ręce zmarznięte mdleją od lornetki o wadze malucha 126P , a ja wewnętrznie i tak cała uchachana.
Krótka przerwa , ostatni rzut okiem lornetki i znowu nagła zmiany postawy u obserwowanego sokoła.
Ciokanie ( znowu czytaj : trzeszczenie nienaoliwionych zawiasów, stado rozwrzeszczanych kur i i zgrzyt przekładanego w czasie jazdy sprzęgła) Mój obserwowany sokół się drze , gdzieś się drze drugi, a ja go nie widzę. Latam , jak nie powiem jakie zwierzę , ale nowo przybyły w końcu ułatwił mi trochę sprawę i pojawił się również w moim zasięgu . Powrzeszczeli do siebie i jeden zniknął z drugiej strony komina po kilku minutach.
Miałam dzisiaj wszystko . Sam fakt , że były sokoły, polowanie i podryw i nie wiem kiedy zleciały prawie 4 godz.
Życzę sobie i innym takich wrażeń w przyszłości




Tu nastąpiła reakcja w postawie i zaraz zaczęły nadawać


Jest i drugi

Słupsk EC Engie K2. 13 września 2020.

Zapowiadało się bardzo dobrze. Oczekiwaliśmy naszej wspaniałej Fanki z dobrym sprzętem.
Niestety Ruda Zołza nam trochę zaniemogła, musiała zostać w domu,
więc zamiast południowej pory, pod komin K2 razem z Iwoną (oraz moim mężem)
dotarłyśmy o godzinie 17-tej.

Sokół na swojej zwykłej miejscówce u góry komina siedział przez godzinę.
Jak już się nam znudziło gapienie się w lornetki, to się zerwał, zatoczył koło i usiadł z drugiej strony
komina. :blink: Cóż było robić, przenosimy się za nim.
Dobrze, że są parkingi z dwóch stron, to nie trzeba dużo biegać.
Nie dane nam było zobaczyć więcej lotów, ale i tak dwie godziny oglądania
wędrownego, zaspokoiło na jakiś czas nasze "apetyty" na sokoła widzianego na żywo.
Jeszcze wiele przed nami, a Iwona na pewno zrobi wszystko, aby odczytać obrączki
i dowiedzieć się co to za ptaki osiedliły się w Słupsku. (powiem, że ona ma już pewien plan) :lol:

Ja będę tutaj jeszcze do końca tygodnia i niestety migruję na zimowisko.
Iwonie życzę dobrych obserwacji.

PS. Co się dzieje na K1, napisze Iwona (ja tam dzisiaj nie byłam).

Historia uratowanego sokoła w okolicy Jawora, woj. dolnośląskie.

Samica sokoła znaleziona została na polu, miała zranione skrzydło.
Została wyleczona i zaobrączkowana: obrączka ornitologiczna DA 36580
obrączka obserwacyjna - niebieska 0/BW
Wypuszczona 22 września, poleciała na wolność.

Opis i zdjęcia ze strony Fundacja Dzika Nadzieja - LINK FB

Sokół wieczorową porą . Słupsk K1
Dzisiaj ciut opiszę obserwacji , bo było trochę latania
Pod kominem jestem o 18.20 , słońce zachodzi , więc nie ma zbyt dużo czasu. Na szczęście niebo bezchmurne .
Na poręczy najwyższej galerii od razu dostrzegam sokoła . Niestety nie od strony dla fotoreporterów.
Zresztą prawie zaraz zerwał się do lotu. I tak sobie latał w te i nazad , a ja zanim . Kilka razy podrywał się z jednego miejsca, lądował z drugiej strony komina . W końcu umknął mi ostatni przylot, długo się nic nie działo, na dworze już ciemnawo , na kominie lampy palą się od jakiegoś czasu , w krzakach wilcy wyją . Czas się zbierać , ostatni rzut lornetką na komin i wydaje mi się , że pióra się unoszą obok. Podjeżdżam szybko na ul. Grottgera , a ten je bez poszanowani dla mojego zaangażowania .

Tu , akurat przysiadł w swoich międzylądowaniach trochę korzystniej dla mnie

I całość przygotowana przez Terkę. Myślała, że jak wyjedzie na drugi koniec Polski , to będzie miała spokój.