Wiosną 2000 roku na kominie Miejskiej Energetyki Cieplnej we Włocławku zaobserwowano młodego samca sokoła wędrownego, który stale trzymał się okolicy komina. Ponieważ ptak przebywał tam aż do jesieni, postanowiliśmy zainstalować tam (przy pomocy finansowej MPECu) specjalną skrzynię z nadzieją, że w którymś z następnych sezonów ptak znajdzie sobie partnerkę i zaakceptują nasze sztuczne gniazdo. Ponieważ komin ten, w odróżnieniu od innych, na których znajdują się również gniazda sokołów wędrownych, posiada wejście wewnątrz płaszcza, możliwe było zainstalowanie gniazda wewnątrz komina z wystającym jedynie na zewnątrz podestem.

Na samicę musieliśmy czekać aż do wiosny 2001 roku. Był to ptak w pierwszym piórze, czyli urodzona w 2000 roku. Dzięki zainstalowanym w gnieździe „lustrom weneckim” mogliśmy obserwować ptaki bez ich niepokojenia. Samiec był już w pełni wypierzony i posiadał żółtą obrączkę ornitologiczną. Oznaczało to, że urodził się on w 1999 roku w którymś z pierwszych lęgów naturalnych we Włocławku lub Toruniu. Była więc szansa na drugie już pokolenie reintrodukowanych sokołów na wolności.